- istot
- cuistotfistot
Dictionnaire des rimes. 2013.
istot
Regardez d'autres dictionnaires:
histotoxique — [istotɔksik] adj. et n. m. ÉTYM. XXe (in Larousse, 1933); de histo , et toxique. ❖ ♦ Biol. Capable de détruire les tissus, les cellules. || Substance histotoxique. N. m. || Un histotoxique … Encyclopédie Universelle
histotropisme — [istotʀɔpism] n. m. ÉTYM. Mil. XXe; de histo , et tropisme. ❖ ♦ Biol. Propriété qui incite certains parasites à s enfoncer dans les tissus organiques (d organismes appartenant à d autres espèces) … Encyclopédie Universelle
abiogeneza — ż IV, CMs. abiogenezazie, blm biol. «domniemane powstawanie istot żywych z materii nieorganicznej lub z organicznej materii nieożywionej; samorództwo» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
animizacja — ż I, DCMs. animizacjacji, blm lit. «rodzaj przenośni przypisującej przedmiotom martwym, zjawiskom przyrody lub pojęciom abstrakcyjnym właściwości istot żywych» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
animizować — ndk IV, animizowaćzuję, animizowaćzujesz, animizowaćzuj, animizowaćował, animizowaćowany «przypisywać przedmiotom martwym, zjawiskom przyrody lub pojęciom abstrakcyjnym właściwości istot żywych» Animizująca metafora. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
australopitek — m III, DB. a, N. australopitekkiem; lm M. i paleont. australopiteki «najstarsza i najbardziej prymitywna z dotychczas znanych kopalna grupa istot człowiekowatych żyjąca w Afryce w okresie plejstocenu» ‹łac. + gr.› … Słownik języka polskiego
biometria — ż I, DCMs. biometriarii, blm 1. «nauka zajmująca się ilościowym badaniem zmienności populacji organizmów, posługująca się metodami statystyki matematycznej; ma zastosowanie w antropologii, fizjologii, ekologii, genetyce, hodowli, medycynie i in.» … Słownik języka polskiego
brzydula — ż I, DCMs. brzydulali; lm D. brzyduladul pot. «pieszczotliwie lub życzliwie o kimś brzydkim (zwykle w zastosowaniu do istot rodzaju żeńskiego)» Sympatyczna brzydula. Miła, chociaż brzydula … Słownik języka polskiego
chóralny — «śpiewany chórem, przeznaczony do śpiewania chórem; stanowiący chór» Pieśń chóralna. Dzieła, utwory chóralne. Zespół chóralny. przen. «o dźwiękach: pochodzący jednocześnie od wielu istot; zbiorowy, ogólny» Chóralny śmiech, płacz, wrzask. Chóralny … Słownik języka polskiego
deifikacja — ż I, DCMs. deifikacjacji, blm «wyniesienie istot żywych lub rzeczy do godności bóstwa; ubóstwienie» Deifikacja przyrody, słońca. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
